عجب کشوري داريم ها!
تو خارج! کلي بازي و فعاليت مدرسه اي تعريف مي کنن که بچه ها با راي گيري و احترام گذاشتن به نظر بقيه آشنا بشن. تا وقتي بزرگ مي شن بتونن طعم گاهي تلخ دموکراسي رو تحمل کنن.
اينجا از روي انتخابات و نتيجه ي اون به عليرضا ياد دادم که تو بازي هم اگه با بقيه روي يه چيزي توافق نداشتن مي تونن راي گيري کنن و مثل انتخابات همه شون بايد نتيجه ي راي گيري رو قبول داشته باشن!!!
حال عليرضا بعد از شنيدن نتايج خيلي جالب بود. عصباني بود و مدام روي پاش مي کوبيد و مي گفت چرا ولايتي اول نشد!! در صورتيکه ما آرام بوديم و چيزي در مورد اول نشدن نامزد مورد نظرمون ابراز نمي کرديم (هرچند توي دلمون اونقدر که چهره مون نشون مي داد خندان نبوديم ها!!) کلي باهاش حرف زدم که انتخابات يعني همين و از فردا آقاي روحاني رئيس جمهور همه ي ماست و ما هم دوستش داريم!! خودِ آقاي ولايتي هم اين طور فکر مي کنه! (البته انشالله!)
عليرضاي من اسفند 85 به دنيا آمده و حسينم خرداد 90 و حسنم اردیبهشت 94.